Listopad 2016

Nr 11/2016

NOWE ŻYCIE W CHRYSTUSIE

OBIETNICA CZEKA NA CZŁOWIEKA

Ostatnie zdanie z Ewangelii Zwiastowania ( Łk 1, 37), wypowiedziane przez Anioła

w rozmowie z Maryją brzmi: „Dla Boga nie ma nic niemożliwego”.

[…] św. Hieronim wyczuwał, iż w wypowiedzi Anioła nie chodzi o teoretyczne stwierdzenie nie uczynić „wszystko”; chodzi raczej o to, że każde Jego Słowo, każda obietnica, choćby wydawała się kompletnie nierealna (jak np. poczęcie i urodzenie dziecka przez dziewicę), może zostać przez Niego spełnione.
Bóg nie wypowiada słów na wiatr, nie mówi, żeby sobie pogadać… Bóg wypowiada Słowo, które szuka spełnienia. Jest powiedziane po to, by stać się wydarzeniem. Niemal osiem wieków wcześniej Bóg wypowiedział obietnicę ustami Izajasza – obietnicę
o Emmanuelu, którego pocznie dziewica (Iz7, 14). Bóg  dotrzymuje Słowa; także takiego, które wydaje się niemożliwe. Nie męczy Go przy tym oczekiwanie, jest cierpliwy, czuwający, prawdziwie adwentowy.
Ta sama refleksja dociera do nas z lektury Ewangelii wg św. Łukasza: „…na pustyni skierowane zostało słowo Boże do Jana, syna Zachariasza” (Łk 3,2). Nie chodzi  więc jedynie o to, że Jan na pustyni „usłyszał” słowo Boże, chodzi o to, że Słowo powiedziane od Boga „stało się” – wypełniło się, dokonało się nad nim na pustyni.
Jakie Słowo? To, które zostaje zaraz przytoczone: „Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu , prostujcie ścieżki dla Niego. Każda dolina niech będzie wypełniona…” (Iz 40, 3-5).  Bóg wypowiedział Słowo, które zostało zapisane ręką proroka sześć wieków przed wyjściem Jana Chrzciciela na pustynię. I Słowo „czekało”. Nie, by zostać usłyszanym, ale czekało, by stać się. Okazać się wydarzeniem.
Możemy się uczyć przeżywania Adwentu od Boga. Wbrew narzucającemu schematowi, że Bóg – skoro wszystko wie – nie może na nic „oczekiwać” . Bóg czeka ( niekiedy stulecia) na człowieka, dzięki któremu Jego Słowo się dokona, obietnica się wypełni. Czeka, gdyż każdy z takich ludzi – co prawda, odwiecznie przewidziany, wybrany
i powołany – jest jednak wolny. Słowo Boga – samo w sobie pełne mocy – nie może się wydarzyć bez jego zgody ( „Oto ja służebnica Pańska” , „Trzeba, żeby On wzrastał, a ja bym się umniejszał”).

I my nie czekamy na to, że Bóg może uczynić „cokolwiek”. Czekamy na to, by wypełniło się każde z Jego słów. Na nas.
(bp Grzegorz Ryś ”Moc Słowa”)

Modlitwa do Jezusa naszego Króla i Pana

Jezu Chryste, Królu Wszechświata, Panie nasz i Boże, Odkupicielu rodzaju ludzkiego, nasz Zbawicielu! Ty, który mówiłeś, że Królestwo Twoje nie jest z tego świata, który wzywałeś nas do szukania Królestwa Bożego i nauczyłeś nas prosić w modlitwie do Ojca:  „przyjdź Królestwo Twoje”, wejrzyj na nas stojących przed Twoim Majestatem. Wywyższamy Cię, oddajemy Ci cześć i uwielbienie. Pokornie poddajemy się Twemu Panowaniu i Twemu Prawu. Świadomi naszych win i zniewag zadanych Twemu Sercu przepraszamy za wszelkie nasze grzechy i zaniedbane dobro. Wyrażamy naszą skruchę i prosimy o zmiłowanie. Przyrzekamy zabiegać o pomnożenie Twojej Chwały, dziękować za nieskończone Miłosierdzie, które okazujesz z pokolenia na pokolenie, wiernością i posłuszeństwem odpowiadać na Twoją Miłość. Boski Królu naszych serc, niech Twój Święty Duch, wspiera nas w realizacji tych zobowiązań, chroni od zła i dokonuje naszego uświęcenia. Niech pomaga nam porządkować całe nasze życie i posłannictwo Kościoła.
Króluj nam Chryste! Króluj w naszej Ojczyźnie, króluj w każdym narodzie, na większą chwałę Przenajświętszej Trójcy i dla zbawienia ludzi. Spraw, aby nasze rodziny, wioski, miasta i świat cały objęło Twe Królestwo: królestwo prawdy i życia, królestwo świętości i łaski, królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju, teraz i na wieki wieków. Amen.